Half-Blood cut ep.11

อัลฟ่าหนุ่มอุ้มร่างบางที่อ่อนปวกเปียกไว้แนบอกก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องนอนชั้นสอง ร่างสูงโปร่งหอบหายใจหนักหลังจากพาคนตัวเล็กไปนอนบนเตียง กลิ่นลิลลี่หอมหวานชวนให้ดอมดมลอยฟุ้งไปทั่วบริเวณ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ ริมฝีปากอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อย ไหนจะดวงตาฉ่ำเยิ้มที่กำลังมองมาทางเขา อาการแบบนี้มันจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลยนอกจาก

…ฮีท

“จีฮุน ได้ยินฉันไหม” ร่างสูงหย่อนสะโพกนั่งลงบนเตียงก่อนจะเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มนิ่มที่ขี้สีระเรื่อ

“ค…ควานลิน ช่วยด้วย อึก มัน…”

….ทรมาน

“อย่าบอกนะว่านี่คือฮีทแรกของนาย…” ร่างเล็กโผเข้ากอดคนตรงหน้าพร้อมกับพยักหน้าขึ้นลงน้อยๆ

“แคปซูลอยู่ไหน” ควานลินจ้องมองนัยน์ตาสีฟ้าเช่นเดียวกับเขาที่ตอนนี้มันกลับเอ่อคลอดูน่าสงสารแต่ก็น่าย่ำยีในคราวเดียวกัน

“ม…ไม่รู้ มัน อึก หาไม่เจอ”

“shit!” น้ำเสียงทุ่มต่ำสบถออกมาก่อนจะลุกขึ้นเดินไปรอบๆ อาการฮีทของโอเมก้าเป็นที่รู้กันดีกว่าต้องใช้แคปซูลระงับฟีโรโมนเพื่อให้อาการสงบลง ส่วนอีกวิธีนึงนั่นก็คือ

…กัดคอและตกเป็นของกันและกัน

ไม่ใช่แค่ร่างเล็กที่กำลังทรมาน ตัวเขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน อาการแปลกๆที่กำลังเกิดขึ้นกับร่างกายตัวเอง ทำไมเขาจะไม่รู้ ถ้าร่างเล็กยังควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้ อาการรัทของเขาก็คงจะรุนแรงมากขึ้น

“ฉันจะลองไปหาแคปซูลดูอีกที เผื่อนายจะทำมันตกอยู่ในกระเป๋า” ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะก้าวพ้นบานประตู ร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงก็รีบถลาเข้ามากอดเขาไว้พร้อมกับเริ่มหอบหายใจหนักขึ้น

“ฮึก ไม่เอา ไม่…ไม่ให้ไป อยู่ด้วยกันนะ” ร่างสูงพลิกตัวหันมาเผชิญหน้ากับเด็กตรงหน้าที่กำลังงอแงอย่างหนัก แถมกลิ่นลิลลีที่เกิดจากการฮีทยังทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้นอีกด้วย

“จีฮุน ฟังฉัน…นายกำลังฮีท ถ้าเราไม่แยกกันตอนนี้ ฉันไม่รับรองหรอกนะว่าฉันจะอดทนไม่ทำรุนแรงกับนายได้ เข้าใจแล้วใช่ไหม” ร่างบางส่ายหน้าไปมาก่อนจะโผเข้ากอดร่างสูงอย่างเต็มแรง

“อึก ช่วยนะ ช่วยฉัน”

“พัคจีฮุน รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา” ฝ่ามืออบอุ่นประคองใบหน้าหวานเอาไว้ก่อนจะเกลี่ยหยดน้ำตาออกไปจากแก้มเนียน

“ร…รู้ อึก ฉันยอม…ยอมเป็นของนาย แค่เป็นนาย ไลควานลิน”

ริมฝีปากอุ่นร้อนเข้าช่วงชิงลมหายใจของร่างเล็กตรงหน้าทันทีที่พูดจบ รสจูบเนิบนาบค่อยๆแปรเปรี่ยนเป็นความเร่าร้อนหากแต่ยังแฝงไปด้วยความนุ่มนวมที่พาลทำให้หัวใจดวงน้อยอ่อนยวบไปหมด ควานลินผลักจีฮุนติดบานประตูห้องนอนก่อนจะพรมจูบไปทั่วกรอบหน้าหวาน สันจมูกโด่งไล้ลงมายังลำคอระหง สูดกลิ่นหอมจากร่างเล็กเข้าไปเต็มปอดก่อนจะดูดดึงผิวบริเวณนั้นจนขึ้นสีช้ำ

“อ๊ะ อื้ออ” เสียงครางหลุดออกมาเป็นระยะเพราะความรู้สึกเจ็บจี๊ดไปทั่วลำคอ ฝ่ามืออุ่นร้อนค่อยๆสอดเข้าไปในเสื้อตัวบางพร้อมกับบีบเฟ้นที่เอวคอดเบาๆ

ริมฝีปากอุ่นผละออกจากกันเพียงชั่วครู่ก่อนจะดึงดูดเข้าหากันอีกครั้ง สัมผัสวาบหวามแต่กลับแฝงไปด้วยความอบอุ่นทำให้หัวใจดวงน้อยพองโตอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นิ้วเรียวค่อยๆไล้หยดน้ำสีใสที่เอ่อคลอออกมาจากดวงตาคู่สวยก่อนจะจุมพิตลงไปที่เปลือกตาสีมุกอย่างแผ่วเบา

ควานลินช้อนตัวคนรักเอาไว้ในอ้อมแขนแกร่งก่อนจะค่อยๆวางลงบนเตียงนุ่ม จีฮุนเสมองไปทางอื่นทันทีเมื่อร่างสูงถอดเสื้อออกปรากฏให้เห็นถึงร่างกายกำยำตามแบบฉบับของอัลฟ่าที่โตเต็มวัย ควานลินมองแก้มกลมที่ขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างน่ารักจนอดใจไม่ไหวต้องโน้มตัวลงไปสูดความหอมเสียงดังฟอด

“ฮื่อ ควานลิน…จูบ จูบหน่อย” ดวงตากลมโตฉ่ำเยิ้มเพราะแรงปรารถนาที่มีมากล้น แขนเรียวยื่นไปเกี่ยวคอคนตัวโตให้โน้มลงมาก่อนจะเป็นฝ่ายเริ่มจูบก่อน เรียวลิ้นเล็กค่อยๆไล้เล็มไปในโพรงปากอุ่นอย่างเก้ๆกังๆ หากแต่ร่างสูงกลับไม่รู้สึกหงุดหงิดในการกระทำนั้นเลยสักนิด กลับกันเขากลับรู้สึกหลงคนตรงหน้ามากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

ฝ่ามืออุ่นร้อนค่อยๆเลิกเสื้อคนใต้ร่างขึ้นจนปรากฏให้เห็นผิวเนียนที่อยู่ภายใต้ร่มผ้า ลากนิ้วไล้วนไปตรงบริเวณแผ่นอกบางที่กำลังชูชัน

“อึก ควานลิน ควานลิน”

“หื้ม อยู่นี่แล้วครับ” ริมฝีปากอุ่นพูดชิดใบหูขาวก่อนจะไล้เลียลงไปที่ติ่งหูเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

“จีฮุนพร้อมจะเป็นของควานลินหรือยังครับ” ฝ่ามืออุ่นประคองใบหน้าขึ้นสีไว้ด้วยสองมือ ดวงตาคมมองลึกลงไปในดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลที่บัดนี้เต็มไปด้วยน้ำสีใสคลอหน่วย

“อือ ฮึก พ…พร้อม”

“สัญญาว่าจะอ่อนโยน” รอยยิ้มอันแสนอบอุ่นถูกส่งไปให้ร่างเล็กที่กำลังนอนบิดเร่าไปมาด้วยความทรมาน

ถึงจีฮุนจะเป็นฝ่ายขอให้เขาช่วยปลดปล่อยความทรมานนี้ แต่ถึงยังไงแล้วเขาก็ต้องถามย้ำอีกฝ่ายเพื่อความมั่นใจว่าพร้อมจะเป็นของกันและกันจริงๆ การตกเป็นคนของอัลฟ่า แน่นอนว่าจะต้องถูกตีตราจองด้วยรอยกัดที่คอ นั่นหมายความว่าเขาจะต้องทำให้คนที่รักเจ็บตัว ถึงเขาเองจะไม่สามารถให้คำตอบได้ว่าเขาจะมีสติแค่ไหนที่จะควบคุมตัวเองไม่ให้ขย้ำคนตรงหน้าจนช้ำ แต่กับพัคจีฮุนที่เป็นสิ่งที่เขารักและหวงแหนมากที่สุด ต่อให้ต้องทรมานตัวเอง เขาก็ยอม

มือหนาค่อยๆลูบไล้แผ่นอกบางลงมายังเอวคอดก่อนจะเกี่ยวขอบกางเกงลงมายังข้อเท้าเล็กอย่างง่ายดาย เสียงครางฮือดังออกมาจากริมฝีปากอิ่ม จีฮุนยกมือขึ้นมาปิดหน้าอย่างเขินอายกับภาพตรงหน้า หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวยามที่ฝ่ามืออุ่นร้อนลากผ่านร่างกายไปทีละส่วน

“ปิดหน้าทำไมครับ เอามือออกเร็ว”

“ฮื้อ มะ ไม่เอา”

“ไม่เอาไม่ได้แล้วนะ”

“ไอ้บ้า! อึก อ๊ะ” เสียงหวานหลุดครางออกมาทันทีที่จุดไวต่อการรับรู้ถูกสัมผัสด้วยฝ่ามือร้อน สัมผัสเนิบนาบนั้นทำให้ร่างเล็กบิดตัวไปมาด้วยความทรมาน

“ม…ไม่ไหว อึก ควานลิน” ไม่ทันให้ได้พักหายใจ ก้านนิ้วยาวค่อยๆเลื่อนลงมาสัมผัสยังช่องทางรักที่ไม่เคยมีผู้ใดได้ล่วงล้ำก่อนจะค่อยๆกดเข้าไปสำรวจด้านใน เป็นเวลาเดียวกับที่เสียงหวีดร้องดังขึ้นเพราะความเจ็บ

“อ๊ะ! ฮึก เบาๆหน่อย อ๊า” เสียงครางผะแผ่วดังออกมาจากริมฝีปากอิ่มที่บวมแดง ความรู้สึกวาบหวามเริ่มเข้ามาแทรกความเจ็บปวด

“พร้อมสำหรับของจริงหรือยัง” ร่างสูงถอนนิ้วออกมาจากช่องทางอ่อนนุ่มก่อนจะถอดปราการชิ้นสุดท้ายของตัวเองออก ปรากฏให้เห็นส่วนแข็งขืนที่ขยายตัวอย่างน่ากลัว

ร่างเล็กกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะเริ่มถดตัวหนี…คืนนี้เขาจะตายหรือเปล่า

“เด็กดี…เชื่อใจฉันไหม”

“……”

“เชื่อใจฉันนะ” ไม่ทันได้ตอบกลับ ร่างสูงก็โน้มตัวลงไปบดจูบที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง ลิ้นร้อนชื้นไล้วนเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร อัลฟ่าหนุ่มใช้โอกาสนี้ที่ร่างเล็กกำลังเคลิ้มในการสอดใส่ ค่อยๆกดส่วนปลายเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มจนร่างทั้งสองร่างหลอมรวมกลายเป็นหนึ่ง

“อ๊าาา! ฮึก” หยดน้ำสีใสพรั่งพรูออกจาปลายหางตา ร่างเล็กเผยอปากกอบโกยลมหายใจเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดที่ได้รับ

“ขอโทษ” จูบซับหน้าผากมนและจมูกรั้นที่ขึ้นสีแดงเพราะผ่านการร้องไห้อย่างแผ่วเบา

“อยากให้หยุดไหม” ฝ่ามืออุ่นลูบกลุ่มผมนุ่มไปมาพลางจูบซับน้ำตาซ้ำๆ

“ฮึก ม…ไม่ ฉัน ฉันโอเค”

“รู้ใช่ไหม ว่าหลังจากนี้ฉันจะหยุดไม่ได้อีกแล้ว”

“อื้อ ขยับ…ขยับเถอะ มัน มันอึดอัด อ๊ะ! อ๊า!” ร่างเล็กหวีดสุดเสียงทันทีที่แก่นกายแข็งขืนขยับออกและดันกลับเข้ามาอย่างรวดเร็ว มือเล็กขยุ้มผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่เพื่อระบายความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น

ควานลินจับขาขาวให้อ้าออกกว้างมากขึ้นก่อนจะค่อยๆขยับเข้าออก ภาพของใบหน้าหวานที่ขึ้นสี ริมฝีปากบวมเจ่อที่เผยอขึ้นน้อยๆ กลุ่มผมนุ่มแตกกระจายอยู่บนหมอนใบใหญ่ ไหนจะผิวขาวๆที่แต่งแต้มด้วยรอยรักสีแดงช้ำ

…มันช่างงดงามราวกับศิลปะ

เลือดในร่างกายสูบฉีดขึ้นอย่างรวดเร็วทันทีที่เอวบางตอบรับสัมผัสเขาอย่างดี มือหนาเสยผมตัวเองขึ้นอย่างลวกๆก่อนจะโน้มตัวลงไปจุ๊บที่ริมฝีปากอิ่มเบาๆ ฝ่ามืออุ่นบีบเค้นเอวบางก่อนจะไล้ไปตามแขนขาวจนถึงฝ่ามือที่ขยุ้มผ้าปูที่นอนจนแทบขาด มือหนาสอดแทรกประสานมือเล็กเอาไว้ก่อนจะค่อยๆเพิ่มจังหวะในการไสกายเข้าออก จากจังหวะเนิบนาบเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นจังหวะรวดเร็วและร้อนแรง ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยความปรารถนา นัยน์ตาสองคู่สะท้อนภาพของกันและกันอย่างชัดเจน

“รักมากนะรู้ไหม”

“อึก อ๊ะ! อื้ออ เหมือนกัน รัก” ร่างสูงยกยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนร่างเล็กครางฮือออกมา แขนแกร่งช้อนคนใต้ร่างให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะขยับกายเข้าออกรัวเร็ว จมูกโด่งคลอเคลียอยู่แถวลำคอระหง กดจูบลงไปแผ่วเบาพร้อมกับดูดดึงเนื้อบริเวณนั้นจนขึ้นสี รอยรักปรากฏขึ้นเด่นชัดทั่วแผงคอ หากแต่นี่มันยังไม่ใช่การตีตราจองของจริงเสียหน่อย

….ของจริงน่ะ มันกำลังจะเกิดขึ้นต่างหาก

“มันอาจจะเจ็บนิดหน่อย แต่เพื่อให้ทุกคนรู้ว่าพัคจีฮุนน่ะเป็นของไลควานลินคนเดียว แค่คนเดียวเท่านั้น” รอยยิ้มบางจุดขึ้นบนมุมปากยามจ้องมองไปยังใบหน้าหวาน

ร่างสูงถอนแก่นกายออกมาจนเกือบสุดก่อนจะกระแทกกลับเข้าไปใหม่ สัมผัสที่หนักแน่นและร้อนแรงทำเอาร่างเล็ก

แทบลืมหายใจ ความต้องการเดินทางมาถึงจุดสูงสุดเมื่อแก่นกายเล็กกระตุกเกร็งพร้อมกับปลดปล่อยน้ำรักออกมา

อัลฟ่าหนุ่มเร่งจังหวะขยับกายเข้าออกอยู่สองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยความต้องการในช่องทางอ่อนนุ่ม แขนแกร่งดึงร่างเล็กให้กระชับแนบชิดกัน นัยน์ตาสีฟ้าแววโรจน์ ริมฝีปากอุ่นร้อนจูบพรมไปยังต้นคอขาวก่อนที่เขี้ยวคมจะกดฝังลงไปในเนื้อนุ่ม  นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลเบิกโพลงก่อนแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิง ของเหลวสีแดงสดไหลซึมออกมาเล็กน้อยพร้อมกับเสียงหวีดร้องที่ดังไปทั่วบริเวณ

ร่างสูงค่อยๆถอนตัวตนออกมาก่อนจะประคองร่างเล็กที่มีสภาพอิดโรยอย่างเห็นได้ชัดให้นอนลงในผ้าห่มผืนอุ่น ควานลินก้มลงไปกดจูบลงบนหน้าผากชื้นเหงื่อ เปลือกตาสีมุกที่ใกล้จะปิดลง ไล่ลงมายังจมูกโด่งรั้น ริมฝีปากอิ่ม และจูบซับเบาๆบริเวณรอยกัดที่ตอนนี้กำลังบวมแดง

“I’m yours and you’re mine…forever”

“………”

“My precious and the only one”

อัลฟ่าว่าที่จ่าฝูงดึงร่างเล็กที่กำลังจะกลายมาเป็นคู่ชีวิตของเขาเข้ามาในอ้อมกอด ส่งมอบความอบอุ่นผ่านร่างกายให้แก่กัน ไม่ว่าอนาคตข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็พร้อมที่จะปกป้องหัวใจของเขาด้วยชีวิต

...........................................

อ่านจบแล้วฝากกลับไปคอมเม้นท์ให้ในเด็กดีด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ